few days from now, i am turning a year older. believe it or not, minsan, nalilito pa rin ako kung ilang taon na ako. 27 or 28 na nga ba? basta. minsan, i have to subtract the year that i was born to 2013. i feel like i stopped giving attention to my age but when my birth date is few days away, i get nostalgic and begin to feel old.
old kasi malapit na akong magthirty and in truth, i feel like i have not reached anything. yet.
well, that could stem from my point of reference. kung icocompare ko ang career path ko towards my friends na hindi naman nurse, madidisappoint talaga ako. or ang personal life ko naman sa mga nagpakasal, nagpapakasal, nagkaanak at magkaanak, i just have to think of my salary and okay na ang lahat. may justification na ako.
three things: ang aking AWOL na sa tantya ko ay magdudulot ng repeating the course sa aking master's degree, ang aking failed effort para maging fit at ang makahanap ng partner sa buhay. mga bagay na kumukurot sa puso ko.
sh*t, ang drama ko lang. pero sige. dahil malapit na nga ang birthday kaya siguro nagiging melodramatic ako.
bilang napagdesisyunan ko dati na babaguhin ko ang aking pananaw sa buhay, i have to be positive. kailangang magpasalamat sa kung anong meron ako.
i have to admit, mas na-appreciate ko ang family ko ngayon. same with my health and my work. these are true signs na tumatanda na ako but i am loving it.
kahit wala akong pera sa birthday, sige lang. i know my birthday next year will be better and bigger than ever.
1 comment:
Amen!
Post a Comment