Bula

Ang pagkatalo ng FEU men’s volleyball team sa UST ay mas malala pa ata sa pagkabigo ko na makaalis papuntang Libya. Marahil, dinadaan ko na lamang ang lungkot at pangamba sa mga magaganap sa buhay ko.

Sa laban ng paborito kong team, naging mahigpit ang labanan. Lahat ay nagpapaalala sa aking mga naunsiyaming pangarap. Una sa Australia. Pangalawa sa London. Pangatlo sa Libya. Katumbas ng tatlong sets na laban.

Iniisip ko, san ba nagmula ang mga unforced errors? O magaling lang talaga ang kalaban? Pero, sino naman ba ang kalaban ko? Ang mundo? Ang mga bansang nabanggit? O ang Diyos?

Hihinto muna ako ngayon. Magpapahinga habang pipilitin kung paano makabawi sa susunod na laban. At this point, parang ayaw ko nang lumaban pa.

kung pwede lang yung bigla nalang akong mawawala sa mundo nang hindi nalalaman ng iba. Parang bula sa hangin na bigla na lamang nawala.